Бишбүләк районының Аҙнай ауылында иң сағыу йәй миҙгеленең июль айында һигеҙенсе бала булып донъяға килгән Сафура Нуриева. Ул тыуғанда әсәһе Рәхилә Ғарифулла ҡыҙына – 40, ә атаһы Хәмит Нурмөхәмәт улына 51 йәш булған. Фин һәм Бөйөк Ватан һуғышын үткән ҡаһарман йөрәкле атаһы кескәй ҡыҙына бөтә йөрәк йылыһын бағышлай. «Тәҡдиремә яҙған мәрхәмәтле булмаған минуттарҙы ла, һыҙланыуҙарҙы ла кисерергә тура килде. Атайымдың һөйөүе бер ҡаршылыҡ алдында ла баш эймәҫкә көс-ҡеүәт һәм сәм өҫтәп торғандыр. Үҙе күптән юҡ инде, әммә ошо яратыу менән һуғарылған ышаныс тойғоһо, ғазаптарҙан аралап, мине йылдар буйына оҙата килә һәм йәшәүгә өндәй», – ти Сафура апай.

... «Һуғыштан һуңғы йылдарҙа ла күп балалы ғаиләнең яфаланыуҙары... Әммә ул бер ҡасан да төшөнкөлөккә, ғазаплы уйҙарға бирелеп ултырманы. Ике дәһшәтле һуғыш михнәтен үткән, шанлы дәүер шаһиты булған атайымдың күңеле ҡатып ҡалмағайны, киреһенсә, кешеләргә лә, тормошҡа ла яҡты ҡараш, изге мөғәмәлә һаҡланы. Барыһы ла булмышҡа бәйле, күрәһең. Ул сабыр, аңлаусан холоҡло, ипле, шул уҡ ваҡытта йор һүҙле, тапҡыр телле һәм үҙ заманы өсөн уҡымышлы кеше булды, ауылдаштары кәңәш йә ярҙам һорап килер ине. Әле лә яҡташтары оло хөрмәт менән телгә ала.
Бәләкәй сағымда атайымдың абруйын тойоп, уның менән ихлас ғорурлана инем, ҡәҙерле кешемдән өлгө алып үҫтем. Аллаға шөкөр, уға ла минең менән ғорурланыу һөйөнөсөн татыу насип булды: мәктәптә яҡшы уҡыным, бөтә сараларҙа әүҙем ҡатнашып, бихисап маҡтау ҡағыҙҙарына лайыҡ булдым – фоторәсемем маҡтау таҡтаһынан төшмәне», – ти Сафура Хәмит ҡыҙы, шатлыҡлы үткәндәрен бәйән итеп.


Мәҡәләнең тулы вариантын журналдың 5-се һанында уҡығыҙ.